İnsanlara İsyanım

gülçinist ece Salı Ara. 18, 2007 7:51 pm

İnsanlara İsyanım

Güneş gibi doğan karanlık
Ay gibi bulutlar arkasına saklanan insanlık
Basamak, basamak çıktığım hayat,
Sayfa, sayfa doldurduğum günahlarım
İnsanlara isyanım!..

Bir dağ misali kudretim nerede
Bir zamanlar kükreyen sözlerim nerede
Güller, laleler, zambaklar açan bahçem nerede
Yıkılan, kül olan hayatım nerede
İnsanlara isyanım!..

Dönüp dolaşan tekrar menfaate gelen dostlarla
Hayat aramak biçare canımda
Kelimeler, cümleler anlamını yitirdiği vakit
Ben doğmadan ölmüşüm bu dünyada
İnsanlara isyanım!..

Dünya gözüme, gözükmeyen gözler
Üzerime çığ gibi düşen umutsuzluk
Tükürdüğüm kanlar bitmek dinmek bilmez
Menfaatler yeter artık
İnsanlara isyanım!..